Exhibitions / Gallery 1 & 2, 3rd Floor
EN THOn-Air, Off-Air
โฮ รุย อัน และ ซุง เตียว ภัณฑารักษ์ วินเซนต์ อาร์ดิดง
ออน-แอร์, ออฟ-แอร์ (On-Air, Off-Air) รวบรวมผลงานของ โฮ รุย อัน (เกิด พ.ศ. 2533, สิงคโปร์) และ ซุง เตียว (เกิด พ.ศ. 2530, ไฮเยือง, เวียดนาม) ศิลปินร่วมสมัยสองคนที่แม้จะมีแนวทางสร้างสรรค์แตกต่างกัน แต่ต่างก็สำรวจบทบาทของระบบราชการของรัฐในกระบวนการเชื่อมโยงทุน การเงิน และกลไกควบคุมในระดับโลก
คำว่า “ออน- แอร์ (On-Air)” เดิมหมายถึงการออกอากาศของบุคคลหรือรายการ ขณะที่ “ออฟ-แอร์ (Off-Air)” หมายถึงการไม่ได้ออกอากาศ ซึ่งทั้งสองคำเกี่ยวข้องกับการส่งและรับสัญญาณที่เคลื่อนผ่านอากาศ เมื่อนำมารวมกัน ชื่อนิทรรศการนี้จึงสื่อถึงชั้นบรรยากาศในฐานะสมรภูมิที่ก่อให้เกิดรูปแบบสงครามใหม่ตั้งแต่ยุคสงครามเย็น สะท้อนให้เห็นว่าการเผยแพร่อุดมการณ์หนึ่งย่อมหมายถึงการสกัดกั้นอีกอุดมการณ์หนึ่ง ทั้งบนพื้นดินและในอากาศ
นิทรรศการนี้เชื่อมโยงแนวทางการทำงานของศิลปินทั้งสอง ผ่านสื่อวิดีโอ ภาพถ่าย และศิลปะจัดวาง ถ่ายทอดบทสนทนาว่าด้วยผลกระทบกว้างไกลของสงครามเย็นในเอเชียและความเชื่อมโยงกับภูมิภาคอื่น เนื้อหาเชิงชีวประวัติและจินตนาการถูกนำเสนอทั้งในพื้นที่จัดแสดงและบนจอภาพ พร้อมด้วยเอกสารและวัสดุจากการค้นคว้าที่จัดแสดงร่วมกัน เพื่อสืบค้นและให้บริบทแก่กระบวนการศึกษาที่เข้มข้นและมีเอกลักษณ์ของศิลปินแต่ละคนต่อประเด็นในยุคสมัยอันซับซ้อนนี้
ออน-แอร์, ออฟ-แอร์ จึงเป็นการบรรจบกันของแนวทางสร้างสรรค์อันหลากหลายของ โฮ รุย อัน และ ซุง เตียว ผลงานของทั้งคู่เผยให้เห็นการเมืองที่แฝงอยู่ในรูปแบบสื่อ สำรวจความสัมพันธ์อันซับซ้อนระหว่างพื้นที่ ตัวตน และรัฐ พร้อมนำเสนอการพินิจเชิงลุ่มลึกต่อร่องรอยของสงครามเย็น และแรงจินตนาการที่ต้องใช้เพื่อตั้งคำถามและเผชิญหน้ากับเสียงสะท้อนที่ยังคงดำเนินต่อมาจนถึงปัจจุบัน และผลงานทั้งหมดในนิทรรศการนี้จัดแสดงที่ประเทศไทยเป็นครั้งแรก
นิทรรศการนี้เป็นส่วนหนึ่งของโครงการ Future Project ดําเนินการโดยหอศิลป์ บ้านจิมทอมป์สัน ซึ่งริเริ่มขึ้นเมื่อ พ.ศ. 2564 โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อนําเสนอกลุ่มผลงานศิลปะร่วมสมัยที่มีความหลากหลายภายใต้บริบทของสงครามเย็นในประเทศไทยหรือเอเชียตะวันออกเฉียงใต้และอื่นๆ จากมุมมองของศิลปินชาวไทยและนานาชาติ นิทรรศการ “ออน-แอร์, ออฟ-แอร์” เกิดขึ้นด้วยการอํานวยการจัดแสดงโดย หอศิลป์บ้านจิม ทอมป์สัน, ร่วมด้วยการสนับสนุนจาก มูลนิธิ เจมส์ เอช. ดับเบิลยู. ทอมป์สัน, สถาบันเกอเธ่ เอพลัส เวิร์กส์ ออฟ อาร์ต และกราวด์คอนโทรล
Sung Tieu, Moving Target Shadow Detection, 2022, HD animation and sound, 18'56" mins, image cortersy of the artist
Ho rui an, A Petropolis in a Garden with A Long View, 2024, Video installation with laser etched crystal, acrylic awards, books, globe-shaped bookends, office table and chair, wall shelves, planter boxes, assorted plants and wallpaper, Image courtesy of the artist
วินเซนต์ อาร์ดิดง
ฟิลิปปินส์
ภัณฑารักษ์
วินเซนต์ อาร์ดิดง เป็นศิลปิน นักเขียน และผู้จัดนิทรรศการ เขาเป็นผู้ก่อตั้ง นิว เรเมดิโอส เอนเทอร์ไพรส์ นามปากกาและแพลตฟอร์มการจัดแสดงนิทรรศการที่ดำเนินงานจากสำนักงานในกรุงมะนิลา ตั้งแต่ปี 2567 ผลงานเขียนชิ้นถัดไปของเขาจะตีพิมพ์ใน Afterall: New Writing
โฮ รุย อัน
สิงคโปร์
ศิลปิน
โฮ รุย อัน เป็นศิลปินและนักเขียนผู้สร้างสรรค์ผลงานในพื้นที่บรรจบระหว่างศิลปะร่วมสมัย ภาพยนตร์ ศิลปะการแสดง และทฤษฎี ผลงานของเขามักปรากฏในรูปแบบการบรรยาย บทความ และภาพยนตร์ เพื่อสำรวจความสัมพันธ์ระหว่างแรงงาน เทคโนโลยี และทุน ภายใต้ระบบการปกครองที่หลากหลายท่ามกลางยุคโลกาภิวัตน์ และเคยนำเสนอโครงการศิลปะในเทศกาลและสถาบันระดับนานาชาติหลายแห่ง อาทิ เซี่ยงไฮ้ เบียนนาเล่ บางกอก อาร์ต เบียนนาเล่ กวางจู เบียนนาเล่ จาการ์ตา เบียนนาเล่ โคชิ-มูซิริส เบียนนาเล่ เซ็นเตอร์ ปอมปิดู กรุงปารีส เฮาส์ เดอร์ คุลทูเรน แดร์ เวลท์ กรุงเบอร์ลิน คุนสท์ฮัลเลอ วีน พิพิธภัณฑ์ศิลปะสิงคโปร์ ฟาน อับเบอมีเซียม เมืองไอนด์โฮเวิน และศูนย์ศิลปะและสื่อยามากูจิ
ซุง เตียว
เยอรมนี
ศิลปิน
ผลงานของเตียวถักทอเรื่องราวจากระหว่างประสบการณ์ส่วนตัว ประวัติศาสตร์โลก และการแทรกซึมทางวัฒนธรรมจากประเพณีศิลปะยุโรป งานจัดวางเชิงประสบการณ์ของเธอเกิดจากการศึกษาวิจัยพลวัตของระบบทุนนิยมโลกาภิวัตน์แบบครอบงำ ผ่านการทำงานกับและภายในสภาวะพลัดถิ่นทางพื้นที่ พร้อมให้ความสำคัญกับคำบอกเล่าทางวัฒนธรรมของชุมชนชาวเวียดนามพลัดถิ่นในเยอรมนี ผ่านมุมมองส่วนตัวว่าด้วยอัตลักษณ์หลังยุคอาณานิคมและการสังกัดทางวัฒนธรรม เตียวท้าทายสถานะของการเล่าเรื่องอย่างเป็นวัตถุวิสัยและหลักฐานเชิงประจักษ์ ภายใต้บริบทที่วิทยาศาสตร์ถูกนำมาใช้รับใช้วาระทางสังคมและการเมือง ขณะเดียวกัน ผลงานของเธอยังตั้งคำถามต่อความเหลื่อมล้ำทางชนชั้นทั้งในมิติทางสังคมและวัฒนธรรมในปัจจุบันและอดีตอันใกล้ โดยสะท้อนให้เห็นวิธีที่หลักฐานถูกบิดเบือนเพื่อคงไว้ซึ่งความรุนแรงแบบจักรวรรดินิยม ทั้งในเชิงกายภาพและจิตวิทยาา
นิทรรศการที่จะจัดแสดงในอนาคต ได้แก่ เยอรมัน พาวีเลียน (ร่วมกับ เฮนริเก เนามันน์) ในเวนิส เบียนนาเล่ ครั้งที่ 61, คุนสท์ฮัลเลอ แบร์น และไทเป เบียนนาเล่ ครั้งที่ 14 นิทรรศการเดี่ยวที่ผ่านมา ได้แก่ คุนสท์แวร์เคอ อินสติติวท์ ฟือร์ เกเกนวาร์ทสคุนสท์ กรุงเบอร์ลิน (พ.ศ. 2568); โอ๊ควิล แกลเลอรีส์ โตรอนโต (พ.ศ. 2567); มูมา เมลเบิร์น (พ.ศ. 2567); ออร์เดต มิลาน (พ.ศ. 2566); คุนสท์ มิวเซียม วินเทอร์ทูร์ (พ.ศ. 2566); อะมานต์ นิวยอร์ก (พ.ศ. 2566); เอ็มไอที ลิสต์ วิชวล อาร์ตส์ เซ็นเตอร์ เคมบริดจ์ รัฐแมสซาชูเซตส์ (พ.ศ. 2566); มิวดัม ลักเซมเบิร์ก (พ.ศ. 2565); จีเอฟเซดเค มิวเซียม ฟือร์ เกเกนวาร์ทคุนสท์ ไลพ์ซิก (พ.ศ. 2564); นอตทิงแฮม คอนเทมโพรารี (พ.ศ. 2563); และ เฮาส์ เดอร์ คุนสต์ มิวนิก (พ.ศ. 2563) ผลงานของเธอยังได้จัดแสดงในนิทรรศการกลุ่ม อาทิ กวางจู เบียนนาเล่ ครั้งที่ 15 (พ.ศ. 2567); ซีเอพีซี มิวเซ่ ดาร์ต กงตองโพรแร็ง บอร์กโดซ์ (พ.ศ. 2567); ฮาร์วาร์ด อาร์ต มิวเซียมส์ เคมบริดจ์ (พ.ศ. 2567); เซี่ยงไฮ้ เบียนนาเล่ ครั้งที่ 14 (พ.ศ. 2566); จามีล อาร์ต เซ็นเตอร์ ดูไบ (พ.ศ. 2566); พิพิธภัณฑ์ศิลปะสมัยใหม่ แอสทรัป แฟร์นลีย์ ออสโล (พ.ศ. 2565); สเตเดอลิค มิวเซียม อัมสเตอร์ดัม (พ.ศ. 2565); ฮัมบูร์เกอร์ บาห์นโฮฟ กรุงเบอร์ลิน (พ.ศ. 2564); พิพิธภัณฑ์ศิลปะไทเป (พ.ศ. 2564); เซาเปาลู เบียนาล ครั้งที่ 34 (พ.ศ. 2564); และคุนสท์ฮัลเลอ บาเซิล (พ.ศ. 2564)
Facilited by
Supported by
media partner
